วันนี้ เช้าวันนี้วันที่ 18 มีนาคม 2545 อาตมาจะขอโอกาสทบทวนในเรื่องการบวช หลังจากที่ได้บวชมา 1 ปีแล้ว มีเสียงเห็นด้วยไม่เห็นด้วยอยู่มากเมื่อเราจัดการบรรพชาคุณวรางคณาเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์อีก แต่ดูเหมือนว่าบรรดาสื่อทั้งหลายก็ค่อนข้างเสนอข่าวในเชิงบวกมากขึ้น ยกเว้นหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ฉบับเดียวที่เริ่มต้นจากการเสนอข่าวค่อนข้างที่จะเป็นเชิงลบอยู่สองวัน และหลังจากนั้นคอลัมน์บรรณาธิการก็เสนอข่าวที่เป็นกลางมากขึ้น แม้กระทั่งบรรดาพระผู้ใหญ่ที่เคยแสดงความไม่เห็นด้วยก็งดเว้นที่จะแสดงความคิด รายการวิทยุที่เคยต่อต้านก็สงบลง อาตมาคิดว่าหลายคนที่ไม่เข้าใจเรื่องการบวชว่าดี ไม่ดี ถูกต้องรึเปล่า หลายคนไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้ว่า การบวชนี้เป็นเรื่องถูกต้องหรือไม่ เพราะอยู่ในฐานะที่เสมอนอกคือไม่แสดงความคิดเห็นผิดหรือถูกหรือผิดก็ไม่รู้นะคะ สำหรับบางคนที่แสดงความคิดเห็นมาแล้ว บางครั้งก็อยู่ในข้อจำกัดของข้อมูล เราสอนที่วัดนี้
          มีอยู่ครั้งหนึ่งเคยถามลูกศิษย์ว่า ดอกเข็มมีกี่กลีบ ทุกคนบอกว่ามี 4 กลีบ แต่ปรากฏว่าดอกเข็มที่เราเอามาให้ดูในวันนั้น ในช่อเดียวกันมีทั้ง 4 กลีบ 5 กลีบและ 6 กลีบ อาตมาก็ขมวดคำสอนในวันนั้นว่า ในการที่เราจะพูดว่าดอกเข็มมีกี่กลีบนั้น เราจะต้องต่อท้ายด้วยคำพูดว่าเท่าที่เราเคยเห็นมา นั่นหมายถึงว่าเราเปิดประตูเอาไว้ว่าจากข้อมูลจากความรู้ของเราที่มีอยู่ จากประสบการณ์ของเราที่เคยเห็นดอกเข็มมันมี 4 กลีบ เพราะนั่นอาจจะเป็นไปได้ที่มันจะมีมากกว่านั้น ประเด็นเรื่องการบวชก็เหมือนกัน ความรู้ในประเทศไทยโดยส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้เรื่องการบวชผู้หญิง เพราะว่าในประวัติศาสตร์ของประเทศเรา 700ปีที่ผ่านมา ภิกษุณีสงฆ์ไม่เคยมาถึงประเทศไทย เพราะฉะนั้นความรู้เกี่ยวกับภิกษุณีสงฆ์ เท่าที่พระภิกษุของเรารู้ก็เป็นความรู้สืบเนื่องมาจากความรู้เดิมที่ปรากฏในคัมภีร์บาลี ความรู้เดิมที่ครูบาอาจารย์ได้พูดถึงโดยที่ไม่ได้มีความเข้าใจไม่ได้มีการศึกษาอย่างแท้จริง แม้พระบางรูปที่ออกมาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องภิกษุณีนั้น ก็อยากจะบอกว่าบางรูปก็ไม่เคยอ่าน ภิกษุณีปาติโมกข์เลย บางรูปก็ไม่เคยอ่านภิกษุณีวิภังค์เลย บางรูปก็เห็นภาพของภิกษุณีเพียงบางส่วน ไม่ได้มีการศึกษาอย่างสมบูรณ์อย่างรอบคอบ ในสมัยของพระมหาสมณะเจ้าที่พูดถึงภิกษุณีนั้น ท่านก็ทิ้งท้ายเอาไว้เพียงแค่สมัยพระเจ้าอโศกที่ส่งพระนางสังฆมิตตาเถรี พระธิดาไปสืบพระศาสนาที่ศรีลังกา ที่เป็นเช่นนั้นเพราะข้อมูลความรู้ขณะนั้นมีแค่นั้น บัดนี้นับตั้งแต่สมัยพระมหาสมณะเจ้ามาจนถึงสมัยของเราเป็นเวลากว่า100ปีมาแล้ว